Vergil 2 - Proem

The Death of Laocoon

Hic aliud maius miseris multoque tremendum

obicitur magis atque improvida pectora turbat. 200

Laocoon, ductus Neptuno sorte sacerdos,

sollemnis taurum ingentem mactabat ad aras.

ecce autem gemini a Tenedo tranquilla per alta

(horresco referens) immensis orbibus angues

incumbunt pelago pariterque ad litora tendunt; 205

pectora quorum inter fluctus arrecta iubaeque

sanguineae superant undas, pars cetera pontum

pone legit sinuatque immensa volumine terga.

fit sonitus spumante salo; iamque arva tenebant

ardentisque oculos suffecti sanguine et igni 210

sibila lambebant linguis vibrantibus ora.

diffugimus visu exsangues. illi agmine certo

Laocoonta petunt; et primum parva duorum

corpora natorum serpens amplexus uterque

implicat et miseros morsu depascitur artus; 215

post ipsum auxilio subeuntem ac tela ferentem

corripiunt spirisque ligant ingentibus; et iam

bis medium amplexi, bis collo squamea circum

terga dati superant capite et cervicibus altis.

ille simul manibus tendit divellere nodos 220

perfusus sanie vittas atroque veneno,

clamores simul horrendos ad sidera tollit:

qualis mugitus, fugit cum saucius aram

taurus et incertam excussit cervice securim.

at gemini lapsu delubra ad summa dracones 225

effugiunt saevaeque petunt Tritonidis arcem,

sub pedibusque deae clipeique sub orbe teguntur.

tum vero tremefacta novus per pectora cunctis

insinuat pavor, et scelus expendisse merentem

Laocoonta ferunt, sacrum qui cuspide robur 230

laeserit et tergo sceleratam intorserit hastam.

ducendum ad sedes simulacrum orandaque divae

numina conclamant.

dividimus muros et moenia pandimus urbis.

accingunt omnes operi pedibusque rotarum 235

subiciunt lapsus, et stuppea vincula collo

intendunt; scandit fatalis machina muros

feta armis. pueri circum innuptaeque puellae

sacra canunt funemque manu contingere gaudent;

illa subit mediaeque minans inlabitur urbi. 240

o patria, o divum domus Ilium et incluta bello

moenia Dardanidum! quater ipso in limine portae

substitit atque utero sonitum quater arma dedere;

instamus tamen immemores caecique furore

et monstrum infelix sacrata sistimus arce. 245

tunc etiam fatis aperit Cassandra futuris

ora dei iussu non umquam credita Teucris.

nos delubra deum miseri, quibus ultimus esset

ille dies, festa velamus fronde per urbem.