Vergil 12 - Jupiter & Juno’s Conversation

Jupiter Addresses Juno

Iunonem interea rex omnipotentis Olympi

adloquitur fulva pugnas de nube tuentem:

‘quae iam finis erit, coniunx? quid denique restat?

indigetem Aenean scis ipsa et scire fateris

deberi caelo fatisque ad sidera tolli. 795

quid struis? aut qua spe gelidis in nubibus haeres?

ventum ad supremum est. terris agitare vel undis

Troianos potuisti, infandum accendere bellum,

deformare domum et luctu miscere hymenaeos: 805

ulterius temptare veto.’ sic Iuppiter orsus;

sic dea summisso contra Saturnia vultu:

‘ista quidem quia nota mihi tua, magne, voluntas,

Iuppiter, et Turnum et terras invita reliqui;

nec tu me aeria solam nunc sede videres 810

digna indigna pati, sed flammis cincta sub ipsa

starem acie traheremque inimica in proelia Teucros.

et nunc cedo equidem pugnasque exosa relinquo.

illud te, nulla fati quod lege tenetur,

pro Latio obtestor, pro maiestate tuorum: 820

cum iam conubiis pacem felicibus (esto)

component, cum iam leges et foedera iungent,

ne vetus indigenas nomen mutare Latinos

neu Troas fieri iubeas Teucrosque vocari

aut vocem mutare viros aut vertere vestem. 825

sit Latium, sint Albani per saecula reges,

sit Romana potens Itala virtute propago:

occidit, occideritque sinas cum nomine Troia.’